| [Cuairteoirí (112.0.*.*)]freagraí [Sínis ] | Am :2023-11-08 |  Nádúr na ndaoine
Tá an cruthú ó bhéal na ndaoine a superiority mór. Is iad na maiseanna leathana daoine táirgeoirí saibhreas ábhartha na sochaí, agus ag an am céanna, is táirgeoirí iad freisin ar go leor saibhreas cultúrtha náisiúnta. Is iad cruthaitheoirí na staire agus a fhinnéithe iad. Is iad na daoine a thaithíonn an saol sóisialta, streachailtí, smaointe, mothúcháin, agus dóchas na maiseanna leathana de na daoine, ar ábhar tábhachtach litríochta agus ealaíne iad. Toisc go bhfuil siad iad féin experiencers nó finnéithe ábhar liteartha, glaoch roinnt scoláirí den chineál seo de nádúr na ndaoine "nádúr daoine díreach." Tá smaointe uaisle agus buanna luachmhara na ndaoine ann, mar shampla laochas, tírghrá, dóchas, daonnachas, agus dúthracht.Ní hamháin go léiríonn an béaloideas béil pian agus dóchas na milliún duine, ach léiríonn sé freisin a bpearsantacht eiseamláireach doscriosta agus a gcaighdeán uasal. Beidh an cineál saibhreas spioradálta a bheith go deo ina fhoinse inexhaustible de shaothrú idé-eolaíoch agus carachtar do bhaill de gach náisiúntachtaí!..
Ó bhéal
Ós rud é go raibh an líon mór daoine a bhí ag obair, lena n-áirítear a n-ealaíontóirí gairmiúla nó leathghairmiúla, eisiata ó úsáid na scríbhneoireachta sa tréimhse fhada stairiúil san am a chuaigh thart, ionas nach bhféadfaí a gcruthú liteartha a cheapadh, a chur in iúl (lena n-áirítear léirithe) agus a scaipeadh i dteanga labhartha agus fiú i gcanúintí áitiúla áitiúla. Cé go bhfuil an focal scríofa ar eolas ag an gcuid is mó de mhuintir an chumainn nua cheana féin, agus gur féidir le cuid acu é a úsáid go fóill, go minic, bíonn orthu é a chanadh nó a insint i dteanga labhartha, agus chun cáiliú don litríocht tíre (nualitríocht na tíre), ní mór dó go bunúsach glacadh leis na foirmeacha liteartha a bhfuil cur amach acu ar shléacht leathan na ndaoine agus a ritheadh anuas ó na daoine leis na mílte bliain, ar nós scéalta agus bailéid, agus is féidir iad a chur ar aghaidh ó bhéal i measc na n-aifreann.Mar sin, is gné mhór den litríocht bhéil í an bhéaltriail – cruthú agus scaipeadh na teanga labhartha...
Bailiú
Is táirgí daoine aonair den chuid is mó iad bunú scríofa scríbhneoirí gairmiúla, agus is féidir a rá gurb iad saothair bhéil na litríochta tíre a chruthaíonn na maiseanna le chéile. Tá fadhbanna comhchoiteanna ar leith ag an gcruthú comhchoiteann mar a thugtar air i gcomparáid le saothair scríbhneoirí gairmiúla i dtéarmaí smaointe, mothúcháin agus samhlaíochta ábhar an tsaothair, foirm agus léiriú ealaíonta, agus úinéireacht an tsaothair. Ach tá an léiriú tábhachtach ar an collectivity níos mó sa phróiseas a chruthú agus a scaipeadh. Glacann roinnt saothar páirt i dteannta a chéile ag an tús, ach níos minice agus níos minice, tar éis dó a bheith ina "chéad billéad", déanann amhránaithe gan áireamh é a phróiseáil agus a mheas i bpróiseas na hamhránaíochta nó na hinsinte leanúnaí.Sa chineál seo próiseála agus machnaimh, ní hamháin go bhfuil smaointe, mothúcháin, samhlaíocht agus buanna ealaíonta na n-amhránaithe insíothlaithe, ach freisin tuairimí agus blas na n-éisteoirí. Tá sé seo an-difriúil ó shaothar an scríbhneora ghairmiúil ghinearálta, ar duine aonair é den chuid is mó. Dá bhrí sin, ní shínítear saothair litríochta béil tíre de ghnáth. Cuid den litríocht bhéil tíre (agus cuid den scoth is dócha) is ea cruthú agus próiseáil amhránaithe agus scéalaithe a bhfuil buanna speisialta agus taithí shaibhir acu i measc na n-aifreann. Tá pearsantacht áirithe aige. Mar sin féin, ós rud é go bhfuil a dtaithí saoil agus a n-éirí amach liteartha agus ealaíonta mar an gcéanna nó a mhacasamhail de ghnáth, is féidir a indibhidiúlacht a chomhtháthú le nádúr comhchoiteann chruthú béil na maiseanna.Tréith eile de chuid na litríochta tíre is ea an bhailitheacht...
inathraitheacht
Tá taobh réasúnta seasmhach ag struchtúr, foirm agus téama na saothar liteartha béil sa tarchur béil fadtéarmach. Mar gheall ar éagobhsaíocht na teanga labhartha, áfach, is minic a athraíonn an saothar mar gheall ar na difríochtaí idir am, réigiún agus náisiúntacht, chomh maith le smaointe agus mothúcháin shuibiachtúla an chumarsáideora agus athruithe mothúchánacha an lucht féachana. Tá an éagsúlacht seo flúirseach go minic ó thaobh na teanga de, agus is féidir le rudaí eile cosúil le plota, struchtúr, carachtair agus fiú téamaí an tsaothair athrú freisin. Go háirithe nuair a tharlaíonn athruithe móra sa tsochaí, is minic a athraíonn na maiseanna saothair thraidisiúnta chun saol, smaointe agus mothúcháin nua a chur in iúl, rud atá ina chúis le teacht chun cinn roinnt saothar nua.Is annamh a fheictear an feiniméan sách forleathan seo i litríocht scríofa na scríbhneoirí gairmiúla i gcoitinne. I saothair scríbhneoirí, cé go bhfuil cásanna ann freisin nach bhfuil téacs na leaganacha roimhe seo agus na leaganacha ina dhiaidh sin díreach mar an gcéanna, go háirithe i saothair scríbhneoirí clasaiceacha, is minic a bhíonn neamhréireachtaí sa téacs. Mar sin féin, is cás réasúnta scoite é seo tar éis an tsaoil, agus is earráidí teicniúla mar chóipeáil, greanadh agus clóchuradóireacht is cúis leis den chuid is mó, ach amháin i gcás mo chuid athbhreithnithe féin nó cur isteach ar dhaoine eile. Níl sé chomh minic agus chomh flúirseach le héagsúlacht na litríochta béil tíre...
Tá tábhacht dhearfach ag baint le héagsúlacht na litríochta béil do thaighdeoirí, toisc go bhfuil tosca ann ar nós na staire, na sochaí, agus smaointe agus buanna na reacairí. Tá dlúthbhaint ag an tréith seo lena bhéal, lena bhailiúchán, nó in áit, le torthaí nádúrtha a tháirgthe. Seo tréith eile den bhéaloideas.
Oidhreacht
San am a chuaigh thart, mar gheall ar a staid eacnamaíoch agus pholaitiúil faoi mhíbhuntáiste, ní raibh daoine in ann uirlisí ar nós scríbhneoireachta a úsáid chun an t-eolas, an taithí agus an cultúr a bhí faighte acu a thaifeadadh agus a chaomhnú, agus bhí siad ag brath go ginearálta ar ghníomh, ar tharchur teanga agus ar oidhreacht. Tá sé seo fíor maidir le nósanna, agus mar sin tá litríocht bhéil. B'fhéidir nach mairfidh an cineál seo cultúir a ritheann na maiseanna chomh fada buan le cáipéisí nó seaniarsmaí, ach níor cheart beag is fiú a dhéanamh dá bheocht. Tá roinnt scéalta nó seanfhocail againn anois. Bhí sé taifeadta cheana féin ag an literati dhá mhíle bliain ó shin, ach, go dtí an lá atá inniu ann, tá sé in ann maireachtáil ó bhéal sna daoine i bhfoirm chéanna nó den chineál céanna go bunúsach.
Gan trácht ar na saothair den chineál seo, a táirgeadh le tuairim is míle bliain, tá siad fós á scaipeadh i measc na ndaoine. Ar ndóigh, is cinnte go n-athróidh an cineál seo scéil nó bailéad a ritheadh anuas ó ghlúin go glúin beagán ó thaobh foirme nó ábhair de. Ach tá sé fós ag maireachtáil agus ag éirí mar chuid dár gcultúr maireachtála nua-aimseartha. Mar gheall ar athruithe móra na linne agus na sochaí, d'fhéadfadh an litríocht bhéil, arbh í an t-aon fhoirm liteartha í tráth don líon mór daoine atá ag obair sa stair, imeacht de réir a chéile i seánraí áirithe, agus ní féidir le hábhar agus foirm seánraí áirithe athrú go pointe áirithe, agus seánraí nua nach bhfuil cur amach againn orthu. Is féidir iad seo go léir a dhéanamh, fiú dosheachanta. Mar sin féin, ní imeoidh an litríocht bhéil ar fad go deo.Toisc gurb é an meán cainte atá aige ná cur i bhfeidhm na teanga labhartha is gnáthaí agus is beoga agus is dinimiciúla. Fad is atá teanga ann, leanfar leis an litríocht bhéil a úsáideann í mar mheán chun smaointe, mothúcháin agus eispéiris daoine a chur in iúl, agus leanfar le foirmeacha cainte a bhfuil cur amach ag daoine orthu agus atá áisiúil a tháirgeadh, a bheith ann agus a chur ar aghaidh...
Chomh maith leis an litríocht bhéil thraidisiúnta, tá an nualitríocht bhéil, is é sin, finscéalta réabhlóideacha, scéalta grinn nua, amhráin nua tíre, agus seanfhocail nua, á dtáirgeadh agus á scaipeadh i measc an phobail i gcoitinne.
Ealaíontóireacht
Níl feabhas an bhéaloidis bhéil teoranta d'ábhar ná d'idé-eolaíocht an bhéaloidis. Is cineál speisialta litríochta é, ealaín a úsáideann teanga chomh maith le taibhiú. Caithfidh agus caithfidh carachtar na healaíne a bheith aige ar bhealach éigin.
Tá an seánra liteartha ginearálta roinnte i dtrí phríomhchatagóir, mar atá, filíocht, prós agus drámaíocht. Maidir leis sin, is ionann an béaloideas béil go bunúsach agus litríocht ghairmiúil na scríbhneoirí. Tá carachtair agus plotaí, dánta fada, bailéid ghearra, agus tá struchtúr abairte agus rím áirithe ag roinnt seanfhocal agus tomhaiseanna, agus tá scéalta agus foirmeacha duet ag drámaí beaga, atá beagnach mar an gcéanna le litríocht na scríbhneoirí. Ach ní chruthaíonn sé sin a ealaíontóireacht go hiomlán. Tá tréithe ealaíonta uathúla agus níos fearr ag go leor saothar tíre chomh maith le héachtaí ealaíne.Le blianta beaga anuas, tá an tSín tar éis líon mór eipicí náisiúnta fraternal a aimsiú agus a bhailiú, cuid acu atá ollmhór ar fhad agus iontach in ábhar (mar shampla "Beathaisnéis Rí Gesar", etc.), rud a chuireann iontas ar an domhan. Líon incalculable de dhánta insint grá agus bailéid lyrical de gach cineál, lena n-áirítear iad siúd de shaol polaitiúil, saol sóisialta, saol teaghlaigh, agus saol an dá ghnéas, go minic surpass, nó ar a laghad nach bhfuil níos lú, le saothair den chineál céanna ar ár scríbhneoirí a chur in iúl na casaoidí, grá, agus mothúcháin painful na ndaoine. Go leor scéalta agus finscéalta de dhaoine neamhghnácha a íobairt a saol chun daoine eile a shábháil agus a chosaint go cróga a dtír dhúchais agus motherland, tá a charm doscriosta sa léiriú ealaíonta gonta agus scagtha.Cuirfidh greann, íoróin agus scil na mionscéalta gan deireadh, scéalta ainmhithe, scéalta grinn, etc., náire ar go leor scríbhneoirí gairmiúla. Go háirithe, comhdhlúthaíonn na seanfhocail ghearra agus na hiarfhocail sin smaointe, eispéiris agus eagna cosúil le dhorn clenched le cúig mhéar (i séimeantaic Gorky). Mar sin féin, bíonn claonadh ag cineálacha áirithe saothar, ar nós drámaí beaga, síceolaíocht na gcarachtar a léiriú níos subtly...
I mbeagán focal, tá tréithe agus fiúntas ealaíonta na litríochta béil tíre, chomh fairsing lena hábhar, ilghnéitheach, agus tá cuid acu neamh-inbhuanaithe go fóill.
Níl na tréithe thuas scoite amach óna chéile, a mhalairt ar fad, tá siad gaolta lena chéile.
Feidhm shóisialta
Is toradh í an litríocht bhéil ar shaol sóisialta fadtéarmach na maiseanna leathana daoine. Déantar é a tháirgeadh agus a scaipeadh de réir riachtanais a saoil shóisialta, agus léiríonn sé go cruinn gach gné dá saol agus smaointe agus mothúcháin ghaolmhara. Freastalaíonn sé go díreach nó go hindíreach ar a saol – ag tabhairt eolais, teagaisc, misnigh agus dóchais dóibh, cuid acu féin mar chuid lárnach den saol. Tá an béaloideas ó bhéal, mar gheall ar an líon mór údar (idir léirmheastóirí agus easaontóirí) agus a saol ag bun an leathanaigh, in ann an saol sóisialta a léiriú ar bhonn níos leithne ná iad siúd atá teoranta ó thaobh lín de, go háirithe i ré fhoghlamtha, agus go minic chomh domhain agus chomh beacht sin. Tá a fheidhm shóisialta an-difriúil freisin ó fheidhm na litríochta scríofa gairmiúla.Greamaíonn sé níos doichte leis an saol. Cosúil le seanfhocal tíre, is achoimre ilroinnte agus gonta é go minic ar thaithí saoil agus treoir oibre d'fheirmeoirí, iascairí, ceardaithe, srl. Is é seo an téacsleabhar ar an gcaoi a maireann agus a n-oibríonn siad. Tá go leor amhráin saothair fíor-riachtanach dóibh a n-análú, a ngluaiseachtaí agus a n-inspioráid a choigeartú le linn saothair éagsúla. Is iomaí miotas agus finscéal ársa a chuaigh síos ó ghlúin go glúin, ní hamháin go dtugann siad méid áirithe eolais stairiúil, ach cothaíonn siad mothúcháin na haontachta náisiúnta sa tír freisin. Beidh go leor finscéalta heroic a chosaint ar an tír dhúchais agus a chosaint ar an motherland spreagadh i gcónaí ar na daoine. Is iomaí scéal, bailéad agus drámaí, a léiríonn éirí amach na ndaoine atá faoi chois, agus an mhí-úsáid, a chuir oideachas fairsing ar na daoine thar thréimhse fhada ama, ag saothrú a meon agus a gcarachtar uasal...
.
Mar gheall ar theacht chun cinn na n-údar fileata luath, scríobhadh litríocht bhéil níos mó agus níos mó, mar shampla finscéal an Cowherd agus an Cailín Weaver, finscéal Meng Jiangnu, scéal Liang Shanbo agus Zhu Yingtai, etc., agus d'éirigh an ceann níos déanaí níos mó agus níos faide ó thraidisiún na "litríochta primitive" (ó bhéal, etc.). Ag an am céanna, áfach, a táirgeadh agus a forbraíodh litríocht scríofa ghairmiúil nó leathghairmiúil na huasaicme, baineadh an ceart den líon mór daoine sna haicmí ísle, tuathánaigh agus ceardaithe den chuid is mó, an teanga scríofa a úsáid mar gheall ar a stádas sóisialta, agus lean siad orthu ag úsáid na teanga labhartha mar mhodh cainte agus tarchuir, agus le dul chun cinn an tsaoil shóisialta, d'athraigh sí a bheag nó a mhór. Ó thaobh saothar nó seánraí aonair de, tá feiniméan na hathbhreithe agus an bháis ann freisin, agus lean an staid seo ar aghaidh go dtí an lá atá inniu ann.Ach, ar an láimh eile, bíonn tionchar acu ar a chéile. I stair litríocht na Síne, ní hamháin go bhfuil go leor saothar de litríocht bhéil tíre acu, mar shampla amhráin tíre ríshliocht Han agus Wei agus na Sé Ríshliocht, chomh maith le miotais ársa, finscéalta, agus scéalta tíre (lena n-áirítear fables agus scéalta grinn), a thaifeadadh agus a bheith mar chuid den litríocht seo. Thairis sin, is minic a fhorbraítear go leor seánraí den litríocht scríofa, ar nós dánta, scéalta agus finscéalta, úrscéalta leabhar nótaí, srl., ón litríocht bhéil tíre...
Ról réalaíoch
San am atá caite, bhí ról sóisialta ag saothair liteartha béil gan áireamh a chruthaigh daoine atá ag obair chun cabhrú le fíorshaol na ndaoine agus lena ngníomhaíochtaí spioradálta a bheathú. Sa lá atá inniu ann, faoi riachtanais na sochaí agus a saoil féin, chruthaigh siad amhráin tíre nua, finscéalta nua, agus scéalta grinn, atá ag teacht níos forleithne agus níos dírí le saol na ndaoine, a léiríonn tuairimí an phobail, a dhéanann macalla agus comhoibriú le saothair scríbhneoirí forásacha na linne, agus a bhfuil ról acu i gcuidiú leis an tsochaí a athchóiriú agus an saol a chur chun cinn, cé go bhfuil difríochtaí éagsúla idir an dá litríocht ó thaobh traidisiúin agus stíleanna de.Faoi láthair, scaiptear na saothair liteartha thraidisiúnta tíre sin, ar thaobh amháin, ó bhéal i measc maiseanna leathana na ndaoine agus leanann siad orthu ag imirt feidhmeanna éagsúla, agus ar an taobh eile, mar gheall ar aird na gciorcail acadúla, bailítear go forleathan iad (lena n-áirítear na saothair nua sin), roghnaítear agus sórtáiltear iad, agus cuirtear ar ais iad chuig maiseanna leathana na ndaoine, ionas gur féidir leo ról nua a imirt faoi na dálaí sóisialta reatha. Is minic nach gcuirtear gnáth-théacsleabhair in ionad an róil seo, ar a laghad ó thaobh daoine atá ag obair a chur ar an eolas faoi stair a sinsear agus a mothúcháin maidir le ceartas sóisialta a spreagadh. Maidir leis an tionchar oideachasúil a d'fhéadfadh a bheith ag an nualitríocht tíre sin ar shléacht leathan na ndaoine faoi láthair, ní gá a rá.Tá gné eile ann maidir le ról praiticiúil na litríochta béil tíre, is é sin, ról an eolais theoiriciúil tar éis taighde.Trí shaothar béaloidis a thógáil mar rud, staidéar a dhéanamh air ó dhearcadh an ábharachais stairiúil, agus prionsabail eolaíochta a bhaint amach chun oideachas a chur ar maiseanna leathana na ndaoine, ar an gcéad dul síos, cuireann sé ar chumas daoine tuiscint réasúnach a fháil ar na gnéithe éagsúla den teanga agus den ealaín a chruthaigh léiritheoirí móra an rachmais ábhair san am atá caite agus sa lá atá inniu ann -- cad iad na bunbhrí agus na tréithe a bhaineann leis? Conas a tháinig sé chun cinn agus conas a d'fhorbair sé? Cén bhaint atá aige le healaíona agus cumainn eile? Cén ról sóisialta atá aige? ...... Le tuiscint shoiléir air seo, ní hamháin go mbeidh daoine in ann litríocht tíre a thuiscint i gceart, atá ar cheann de shaibhreas spioradálta luachmhar na ndaoine atá ag obair, ach beidh tuiscint níos doimhne acu freisin ar phrionsabail thábhachtacha an Mharxachais, mar shampla "cruthaíonn na daoine stair.".Spreagfaidh sé freisin díograis na ndaoine i leith na cruthaitheachta i mórshiúl sollúnta reatha na "gCeithre Nua-Aoisiú"... |
|
