| [Cuairteoirí (112.0.*.*)]freagraí [Sínis ] | Am :2023-12-03 |  Brí theangeolaíoch Saussure
Is í an teanga an smaoineamh a eagraítear i substaint na fuaime
Chun a thuiscint nach féidir le teanga a bheith ach ina córas luachanna íona, is leor machnamh a dhéanamh ar dhá ghné a oibríonn i dteanga: smaointe agus fuaimeanna.
Ó thaobh na síceolaíochta de, tá an intinn scoite ó léiriú focal, agus níl ann ach mais de rudaí gan cruth, doiléir agus doiléir. Is minic a aontaíonn fealsúna agus teangeolaithe nach féidir linn idirdhealú a dhéanamh idir dhá smaoineamh go soiléir agus go daingean gan cabhair ó shiombailí. Tá an smaoineamh féin cosúil le réaltnéal, nach bhfuil aon teorainneacha ann a bhfuil gá leo. Níl a leithéid de rud ann agus smaoineamh réamhshocraithe. Roimh theacht na teanga, bhí gach rud débhríoch.
An aonán réamhshainithe í an fhuaim féin i gcomparáid leis an ríocht shnámha seo? Níl substaint na fuaime níos seasta nó níos soladach, ní samhail é, caithfidh an smaoineamh a fhoirm a mheaitseáil, ach substaint intuargainte, ar féidir í féin a roinnt ina codanna éagsúla chun an comhartha a theastaíonn ón smaoineamh a sholáthar. Dá bhrí sin, is féidir linn a cheapadh ar an bhfíric teangeolaíoch ar fad, i.e., teanga, mar shraith de idirdhealú beag nasctha, tharraingt ag an am céanna ar an eitleán gan teorainn de smaointe débhríocha (A) agus an plána chomh éiginnte fuaime (B), mar a thaispeántar sa léaráid ar dheis:
Íomhá
Ní modh ábhartha fuaime é ról uathúil na teanga sa smaointeoireacht a chruthaítear chun smaointe a léiriú, ach mar mheán smaoinimh agus fuaime, ionas gur gá go dtarraingeodh a n-aontas líne shoiléir idir na haonaid. Tá smaoineamh ag a chaotic nádúr an-, agus ní mór é a shoiléiriú nuair a bhíonn sé decomposed. Dá bhrí sin, níl an t-ábharú smaoinimh ná spioradáltacht na fuaime, ach an bhfíric in áit mistéireach ar "shíl-fuaime" Is intuigthe san idirdhealú go gcuireann teanga a haonad le chéile nuair a chruthaítear í idir an dá rud amorphous agus unconventional.Samhlaímis go dtagann an t-aer agus dromchla an uisce i dteagmháil: má athraíonn brú an atmaisféir, briseann dromchla an uisce síos i sraith idirdhealú beag, i.e., tonnta, a ardaíonn agus a thiteann chun ábhar smaoinimh agus fuaime, nó cúplála a chur i gcuimhne do dhuine den aontas...
Is féidir linn réimse na bhfo-alt sa chiall atá leagtha amach ar leathanach 17 a thabhairt ar theanga: is ball beag é gach gné theangeolaíoch, articulus, ina socraítear smaoineamh i bhfuaim, agus ina n-éiríonn fuaim mar shiombail de smaoineamh.
Is féidir teanga a chur i gcomparáid le píosa páipéir freisin: tá smaointe dearfacha, tá fuaimeanna diúltach. Ní féidir linn an tosach a ghearradh agus ní an t-eireaball, agus ar an mbealach céanna, sa teanga, ní féidir linn an fhuaim a thógáil amach as an intinn, agus ní féidir linn an smaoineamh a thógáil amach as an bhfuaim. Ní féidir é seo a dhéanamh ach trí shaothar teibí, a bhfuil síceolaíocht íon nó fóineolaíocht íon mar thoradh air.
Mar sin, oibríonn an teangeolaíocht ar an imeall ina dtagann an dá chineál dúile seo le chéile, agus táirgeann an meascán seo forme, ní substaint.
Is féidir leis na pointí seo tuiscint níos fearr a thabhairt dúinn ar threallachas na siombailí a luaitear ar leathanach 94 thuas. Ní hamháin go bhfuil an dá réimse a bhaineann le fíricí teanga doiléir agus amorphous, ach is ionann rogha an siolla agus an coincheap atá go hiomlán treallach. Seachas sin, chaillfeadh coincheap an luacha cuid dá charachtar, toisc go mbeadh gné ann a fhorchuirtear ón taobh amuigh. Ach i ndáiríre, tá luach fós go hiomlán coibhneasta, agus dá bhrí sin tá an nasc idir smaointe agus fuaimeanna treallach go bunúsach.
Tugann treallacht na siombailí, ar a seal, deis dúinn tuiscint níos fearr a fháil ar an bhfáth go bhfuil fíricí sóisialta in ann córas teangeolaíochta a chruthú leo féin. Níl luach ann ach amháin trí thoiliú saincheaptha agus ginearálta, mar sin d'fhonn luach a bhunú, ní mór comhchoiteann a bheith ann, agus ní féidir leis an duine aonair aon luach a chinneadh.
Tugann na luachanna a fhorordaítear dá bhrí sin le fios freisin go mbeadh sé ina illusion mór gné a fheiceáil ach mar mheascán d'fhuaim áirithe agus coincheap áirithe. Bhainfeadh a leithéid d'fhoráil den chóras lena mbaineann sé é, amhail is dá mba chóras a bheadh ann tosú ó na heilimintí agus iad a chur le chéile. Go deimhin, ar a mhalairt, ní mór dúinn tosú ón iomlán a bhaineann lena chéile, anailís a dhéanamh air, agus teacht ar na heilimintí atá ann.
D'fhonn an argóint seo a fhorbairt, déanfaimid iad a scrúdú ar leithligh ó thaobh an chomhartha nó an choincheapa (§ 2), dearcadh an signifier (§ 3), agus dearcadh an chomhartha ina iomláine (§ 4).
Ós rud é nach féidir linn an t-aonán nó an t-aonad teanga ar leith a thuiscint go díreach, úsáidfimid focail mar ábhar taighde. Cé nach bhfreagraíonn focail go díreach don sainmhíniú ar aonaid teanga (féach leathanach 143), tugann siad tuairim dúinn ar a laghad, agus tá sé de bhuntáiste acu a bheith coincréiteach. Dá bhrí sin, déileálfaimid le focail mar eiseamail atá comhionann le heilimintí iarbhír na gcóras sioncronach, agus tá na prionsabail a dhíorthaítear ó fhocail chomh bailí céanna d'eintitis i gcoitinne. |
|
